Έχω πάθει πολύ μεγάλη ζημιά και κατηγορώ την Easyjet. Ή την Aegean. Δεν έχω αποφασίσει, πάντως σίγουρα κατηγορώ μια αεροπορική εταιρεία.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Το ταξίδι εμένα με νυστάζει. Κοιμάμαι άνετα στα λεωφορεία, στα τραίνα, στα αεροπλάνα χωρίς φόβο και πάθος. Η καλύτερη μου είναι να κοιμηθώ πριν την απογείωση και να ξυπνήσω όταν ο κάπτεν θα πει ότι προσγειωνόμαστε σε 20 λεπτά. Αλλιώς ανησυχώ, καταλαβαίνω και το παραμικρό ταρακούνημα, βαριέμαι, δε μ’αρέσει το βιβλίο μου… όλα αυτά. Οπότε φοράω τις ωτοασπίδες μου, κοτσάρω την πασμίνα μου στη μούρη μου ωσάν τη μπούρκα και κοιμάμαι.
Τον τελευταίο καιρό που λες πετάω συχνά για Κρήτη. Μία από τις φθηνότερες λύσεις για τόσο συχνά ταξίδια ήταν η Easyjet. Συν του ότι πήγαινε απευθείας Λονδίνο – Ηράκλειο. Συνήθισα λοιπόν. Και αγαπώ την Easyjet. Ξέρω, σε μερικούς δεν αρέσει καθόλου. Κοιμάμαι μάλιστα ανετότατα στα μικροσκοπικά της καθίσματα που δεν πάνε ούτε μπρος ούτε πίσω. Δεν είμαι και πρώτο μπόι οπότε δε χτυπάνε και τα γόνατα μου στην μπροστινή θέση.
Μέσα σε εκείνη τη μικροσκοπική θέση της Easyjet γίνομαι μία μικρή και ήρεμη μπάλα. Η θέση σχεδόν με κρατάει και κοιμάμαι άνετα.
Τώρα όμως πετάει και η Aegean στην Κρήτη απευθείας από το Λονδίνο. Και η Aegean έχει θέσεις προς το πιο μεγάλο τους. Άνετες. Με χώρο για τα πόδια μου (θα έλεγα “τα δίμετρα πόδια μου” αλλά σημείωσα παραπάνω ότι δεν είμαι πρώτο μπόι και δεν πάει).
Και ξέρεις τί μου έχει συμβεί;
ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΟΛΕΥΤΩ!
Και εφόσον δε μπορώ να βολευτώ, δε μπορώ να κοιμηθώ.
Άντε τώρα πάλι να συνηθίσω τις άνετες θέσεις.
Νταξ, έχω πάθει κοκομπλόκο.
———————–
Για τους καχύποπτους: Ουδεμία σχέση έχω με την Aegean ή την Easyjet, ούτε εμπορική ούτε άλλους είδους.
digital-era
